
گزیده ی بحث: هرچند که شعراصیل با پر وهم و خیال به پاریدن درمی آید ولی ابزار توانمندی است که با قدرت سحرآمیزش عقلها را می شکافد و کارگر می افتد. « فقیه شاعر» یا« تصنیفسرا فقیه» نیز در کنار استدلالهای عقلانی و فقهی، سخنان رسا و شیوا را به خدمت گرفته و برای بیان مقاصد و تحقق اهداف از سلاح کارآمد شعر بهره ها جسته است. شاعری که آوازه و آوازه اش بدهکار ذوق نثری اوست، همان ذوق وعلاقه ای که وی را وادار کرد تا خود را به اقیانوس بی کران بیان دراندازد: که صید گوهر بار آن نام صیاد را بر تارک ...