عنوان مقاله: انقلاب اسلامی و جنبش دانشجویی
قالب فایل: WORD
تعداد صفحات: 23 برگ
سیاهه مطالب:
● مقدمه
● گامهای آغازین جنبش دانشجویی
● اختلاج دانشجویی باب سالهای نزدیک به انقلاب
● جنبش دانشجویی پشت از پیروزی انقلاب اسلامی
● نتیجه
● منبعها و مآخذ
* بخشی از ابتدای مقاله:
آغاز
یافتن
نخستین بارقهها و نقطه عطف انقلاب اسلامی آنقدر ساده نیست؛ همچنان که
کنکاش باب جاده یافتن مؤثرترین عوامل شکل گیری و به ثمر رسیدن انقلاب، بس
دشوار است؛ زیرا انقلاب، پیروزی خویش را درگرو مشارکت همه اقشار و گروههای
جامعه از خرداد سال 1342 و حتی پیش از آن، حرف بهمن 1357 می داند. باب عین
حال، نمی استطاعت از تأثیر انقلاب بر گروههای مختلف، سخن به میان نیاورد؛ چرا
که فضای حاکم بر جامعه، باب اوقات انقلاب و پس از آن، به گونه ای بوده که
امکان بی تفاوتی و زوال حضور باب برهههای سرنوشت ساز برای افراد جامعه وجود
نداشته، بلکه آنان را به مشارکت فعالانه در تمام عرصهها ترغیب نموده است.
در میان اقشار و گروههای جامعه، پرتره برخی گروهها و اقشار به دید
ویژگیهای موقعیتی و فضای خاصی که باب آن رسم داشتند، بارزتر و روشن تر از
سایرین است.
دانشجویان را می توان یکی از گروه هایی دانست که به دلیل آشنایی و آگاهی بیشتر از جریانات سیاسی ـ اجتماعی، ظهور آنان باب تمامی صحنههای انقلاب کاملا ملموس، آشکار و تند است. این حضور از سالها پیش از انقلاب با شکل گیری جنبش دانشجویی آغاز گردید. این جنبش حرف تأثیر از جریان روشن فکری و تجدّدخواهی متأثر از رشد علمی آفاق غرب از یک سو، و شکل گیری جریانهای کمونیستی از سویی دیگر، آغاز گردید. اما پس از چندی با انگیزه احیای تفکر دینی و ردّ روشن فکری غربی و ارتداد شرقی در بستر تاریخ انقلاب اسلامی و در دانشگاه تهران رخنه نمود. آنچه این ظهور را تداوم می بخشید، پیامهای شورانگیز رهبر کبیر انقلاب اسلامی مبتنی حرف استقامت حرف دست یابی به پیروزی بود و همان پیام ها، 13 آبانماه 57 را، که نقطه اوج جریانات دانشجویی قبل از انقلاب به شمار می رود، شمار زد. ظهور به موقع و باب عین حال فعالانه دانشجویان، پس از انقلاب در همه عرصه ها، به ویژه باب دوران دفاع مقدّس، به یاد ماندنی است و همچنان پشت از گذشت بیش از دو دهه از انقلاب، شاهد این حضور فعال و سرنوشت ارغنون باب برهههای پر فراز و نشیب انقلاب هستیم.
گامهای آغازین جنبش دانشجویی
هرچند پیش از دهه 30، چند تماس سیاسی ضد دولتی را می توان در دانشگاههای ایران دید کرد، اما تقویم جنبش دانشجویی ایران از ابتدای دهه 30 ابتدا می شود. در فاصله 1328 حرف 1330ش، که دوران مبارزات نهضت ملّی شدن نفت است، دو دانشگاه، یعنی دانشگاههای تبریز و تهران، فعال بودند. هر چند جوّ دانشگاه بیشتر در اختیار حزب توده و کمونیستها بود، لیک مرزبندی آنها با مسلمانها چندان متمایز نبود. از این رو، حسین مکی، یکی از اعضای کابینه مصدق، که رسیده دانشگاه تبریز می شود، با استقبال پر شوری مواجه می گردد.
نخستوزیری مصدق جمعاً دو سال و چهار اسم طول کشید و با کودتای 28 مرداد سال 1332 دولت او ساقط گردید. باب دانشگاههای تهران و تبریز میتینگ دامنه داری به آغاز اعتراض به سمت برکناری دکتر مصدق انجام گرفت که منجر به دستگیری عده ای از دانشجویان شد. در آتش 1332 در انتقاد به برقراری روابط سیاسی ایران و انگلیس، دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران ید به تظاهرات زدند که پلیس آنها را اسم احاطه کرد و با دخول به دانشکده، بر روی دانشجویان آتش گشود. دو روز بعد، یعنی در روز 16 آذر، ریچارد نیکسون معاون رئیس توده آمریکا به سمت اتفاق همسرش به تهران آمد که میتینگ وسیعی در انتقاد به ورود او، و نیز به ارتباط بزرگداشت شهدای دانشکده فنی برگزار شد که منجر به زد و خورد شدید میان پلیس و آدم گردید. در جریان این حوادث، سه تن از دانشجویان کشته، و عده ای بازداشت شدند. از این رو، نهار 16 آذر، از آن سال به سمت بعد به عنوان مبدأ اختلاج دانشجویی ایران درج شده و همه ساله دانشگاهها با برگزاری مراسمی باب تجلیل از شهدای 16 آذر، به حیات جنبش دانشجویی کمک کرده اند که اکثر منجر به برخوردهایی با رژیم استبدادی شاه گردید.....