معماری اکوتک و های تک

خرید این محصول

» :: معماری اکوتک و های تک
در این فایل که فرمت ثانیه پاورپوینت می باشد معماری اکوتک و های صفت از ریشه بوجود آمدن آنها تا ظهور و بروزشان مورد بررسی قرار گرفته است و همراه با نمونه های موردی و تصاویر آنها معرفی شده اند. این فایل کاملا برازنده ویرایش بوده و می شود به سمت عنوان یک پروژه آماده دانشجویی مورد استفاده قرار داد. اندازه اسلاید های این فایل 164 رقم می باشد

خرید این محصول

جزوه-اصول معماری تزئینی،آینه کاری و گچبری-docx-در 45 صفحه

خرید این محصول

» :: جزوه-اصول معماری تزئینی،آینه کاری و گچبری-docx-در 45 برگ



اصول معماری تزئینی

باب معماری تزئینی، هر پرتره ورای ارزش صوری خود، دارای ارزشی برگرفته از فرهنگ و بیانگر عقیده و آرمان تداوم یافته مردم جامعه در نسلها بود. آرایههای معماری از سویی خرد بیننده را به سمت زیبایی صوری و ظاهری نقشها و نوع کاربری فضاهای بنایی که نقش و نگارها بر دیوارهای آن نشسته، فرا میخواندند و از سوی دیگر دیدگاه بیننده را به قلمرو و راز و رمزهای فرهنگی و دینی پوشیده در مفاهیم نقشها میگشودند .
دائره‌المعارف و صناعت معماری سنتی در ایران صورتی شفاهی داشته و از راه تعلیم حضوری و تقلید انتقال مییافته است. حافظان و ناقلان فرهنگ و هنر معماری گروهی هنرمند برخاسته از میان توده مردم کمسواد یا بیسواد بودند که بیرون از عرصه آموزشهای مدرسی و با بهرهگیری از تجربیات و استعداد و ذوق هنری شخصی و ایمان و اعتقاد دینی امین خود، آلبوم آثاری درخشان و پایدار در تاریخ فرهنگ معماری ایران اسلامی پدید آوردند.
این امت معماران هنرمند باب نقشپردازی و آذینبندی بناها، هم در جنبه زیباشناختی نقشها و هم به جنبه فرهنگی آنها نظر داشتند و در کار هنری خود سلیقه شخصی و الهاماتی را که مخالف با روند عمومی باورهای فرهنگی مردم بود، دخالت نمیدادند و به پاس و حرمت پیشگامان معماری و سنتهای فرهنگی، کارهای پیشینیان را تقلید میکردند و حتی المقدور از حوزه کار و اندیشه آنان پا فراتر نمیگذاشتند. «این شکیبایی و انکار نقش باب همکاری با نسلهای پیش، همواره یکی از منبع‌ها نیرو و اصالت هنر ایران در بهتری ادوار بوده است.»
به گفته یکی از مردمشناسان، این آرایهها یک نظام نمادی «باز» آشکار را در برابر یک نظام نمادی «پوشیده» و پنهان رسم میدادند. با دریافت مفاهیم نمادی نقش و نگارها در معماری تزئینی و ریشهیابی آنها میتوان به آگاهی خرد و اندیشه معماران و در نتیجه به فرهنگ مردم و جهانبینی و آرمانهای آنان دست یافت.

منبع الهام معماران
معماران سنتی ایران در آفریدن آثار هنری و ساخت و پرداخت نقشهای آذینی، به طور کلی از تاخت منبع بزرگ و فیاض طبیعت و فرهنگ الهام میگرفتند. با آن که طبیعت نقش و پایگاه برجستهای در الهامبخشی و صورتبندی شکلها باب خرد معماران داشت، اما نقطه نظر معماران در استفاده از پدیدههای طبیعت، نمایش مطلق نمودهای طبیعی نبود، بلکه در بیشتر موارد، شکلهای طبیعی زیستبومی وسیله و زبان هنرمند در القای مفاهیم و اندیشههای فرهنگی _ دینی و آرمانهای جمعی مردم بود.
باب تاریخ معماری ایران، به سمت عقیده آرتور پوپ، سه عامل در خلق آثار هنری بسیار مهم و موثر بودهاند: نخست، فرهنگ و فرهنگهایی که ایران در دوره حیات تاریخی با آنها تماس داشته؛ دوم، دین و مذهب و طریقتهای عرفانی؛ و سوم سنتها که با گذر زمان برهم انباشته و متراکم شده و هر نسل تجربهها و سلیقههای نسلهای پیشین را از راه تقلید حفظ کرده و در ایجاد هنر به کار برده است. در واقع، انگیزه اصلی معماران سنتی ایران در نقشپردازی و تزیین بناها، به خصوص بناهای مذهبی، بیان مفاهیم فرهنگی و باورهای دینی آدم اجتماع همراه با برداشتهای هنرمندانه خود بود. از این رو، این گروه آرتیست از نقشها و شکلها همچون نمادهای تصویری استفاده میکردند و با آنها آرمانهای جمعی و جهانبینی دینی مردم را تخلید و تبلیغ میکردند. ماموریت آنان در این کوشش، از سویی خویشی به درگاه الهی و به دست آوردن رضای خاطر خدا، از سوی دیگر حفظ و انتقال مظاهر علوی و عناصر معنوی _ قدسی فرهنگ از طریق ارایه این شکلها به نسلهای آینده بود.

شیوه کاربرد الهامات
معماران در به کارگیری الهامات خود و تجسم آنها به سمت شکلهای نمادین، از دو شیوه واقعگرایانه و آرمانگرایانه در معماری بناها استعمال میکردند.
در شیوه واقعگرایانه، نگاه معمار مطلقا به ظرایف و زیباییهای طبیعی شکلها و حجمها در طبیعت زیست _ بومی بود و معمار از این شکلها و حجمها عینا در ساخت و ایجاد نقشها تقلید میکرد. نقشها را به سمت تاخت صورت، یکی به صورت واقعی آنها در طبیعت و یکی دیگر به صورت انتزاعی، استلیزه به کار میگرفت. در ارایه صورت های انتزاعی، معمار خود را از بند تقید طبیعت آزاد و رها میکرد و با آشفته ریختن شکلهای واقعی و استحاله آنها، نقشهایی خاص پدید میآورد. نقشهای اسلیمی گیاهی و نقشهایی مانند «پابزی» و «دمکلاغی»، از نمونههای نقشهای انتزاعی هستند.
در شیوه آرمانگرایانه، در حالی که استاد از شکلها و حجمهای واقعی در طبیعت، در نقشپردازی استعمال میکرد، لیکن نگاهش به معانی و مفاهیم شکلهای طبیعی در فرهنگ و راز و رمزهای پوشیده و پنهان آنها در ذهن جامعه بود. باب این شیوه آذینبندی، معمار میکوشید تا حرف حفظ جنبههای زیباشناختی پدیدههای طبیعی، ارزش و نقش نمادین و آرمانی آنها را در جامعه ملحوظ بدارد.

آذینبندی گیاهی
تزئین معماری بناها حرف پرتره درخت و گل و بوته به یک عقیده بسیار کهن درباره قداست رستنیها و گیاهان در زندگی انسان ارتباط دارد. دار در پنداشت مردم جامعههای قدیم مظهر حیات، باروری و قدرت بوده و برخی از آنها نقش بااهمیت و برجستهای در آئینها و مناسک مذهبی مردم داشته است. الیاده باورمند است که درخت «همواره به سمت خاطر آن چه به وساطت آن مکشوف میشده و برای معنایی که درخت متضمن آن بوده و بر آن دلالت میکرده، مسجود و معبود بوده است.»
بسیاری از بناهای مقدس اسلامی با نقش دار و گیاه و تراب و بوته تزئین شدهاند. درخت تاک یک الگو از آرایهبندی بناهای مقدس حرف نقش گیاهی است. تاک در مشرق زمین «گیاه زندگی»، تصور میشده و نماد «کیهان» بوده است. نقش اسلیمی درخت تاک با شاخه و برگ و خوشههای انگور در درون طاق بزرگ محراب سجده‌گاه تام نائین و نقش درخت تاک بر فرورفتگی دیوار محراب مسجد جامع قیروان در تونس که آن را با زر بر زمینهای سیاه پرداختهاند، نمونههایی از آذینبندی گیاهی به شمار میروند. نقش تاک در قبله قیروان را «مظهر خرد»، و «درخت دنیا» دانسته است.
نمونهای دیگر از آذین بندی گیاهی با هدف آرمانگرایانه، بهرهگیری از گیاه پیچک و انداختن نقش آن معمولا حرف سردر فضاهای ورودی خانههاست. معماران در انداختن پرتره پیچک بر سردر ورودی، سوا از جنبه زیباشناختی این گیاه، به نیروی جاودانه و جنبه قدسیانه آن در فرهنگ عامه نیز نظر داشتهاند. گیاه پیچک باب دائره‌المعارف مردم همچون حرز و تعویذی برای دور کردن ارواح خبیث و شریر به کار میرفت. پرتره تزئینی پیچک بر سردر خانهها، ساکنان را از دیده بد و آفت و بلا محفوظ میداشت.

کتیبه بندی آذینی
آذینبندی سردر فضاهای ورودی، دیوارها، درها، گنبدها و محرابها در مساجد، زیارتگاهها، آرامگاهها، آبانبارها، سقاخانهها، کاروانسراها و... با کتیبه و به سمت آهنگ تبرک و تیمن و تقدس؛ از زمانهای قدیم مرسوم بوده است. برای تزئین کتابهها از آیات قرآنی، احادیث نبوی، ادعیه و اشعار غالبا مذهبی استفاده میکردند. کتابهها را معمولا با الفبا تزئینی ثلث که چرخه و تموج و زیبایی ویژه تزئینی دارد، مینوشتند و با نقش و نگارهایی بر زمینه گچ، چوب، کاشی و سنگ میانداختند.


شمایلپردازی
یکی دیگر از شیوههای نقشپردازی آرمانگرایانه در معماری سنتی ایران، شمایلنگاری روی دیوارهای برخی از بناها بوده است. صناعت شمایلنگاری روی دیوار از زمانهای بسیار کهن در میان معماران تزئینی این سرزمین تداول داشته است. در دوره پیش از اسلام به خصوص دوره ساسانی، هنرمندان بسیاری بودند که دیوار ایوانها و تالارها و تنه ستونها را حرف چهرههایی از قهرمانان اسطورهای و حماسی و صحنههایی از داستانها و افسانهها پرتره و نگارین میکردهاند.
در دوره اسلامی نیز نقشینه کردن دیوار بناها با شمایل و با مضامین حماسی _ ملی و حماسی _ مذهبی رواج داشته است. منبع مکاشفه نقاشان تزئینی بناها در شمایل پردازیهای حماسی _ ملی، شاهنامه و رخ و پیکره قهرمانان و واقعههای حماسی آن، مانند جنگ رستم و سهراب، رستم و اسفندیار، رستم و اشکبوس و رستم و دیو سپید بود. این هنرمندان معمولا سردر ورودی و دیوارهای سربینه حمامها، سردر کاروانسراها، دروازهها، سراها، قیصریهها، ورودی بازارچهها، سردر زورخانهها، دیوارهای درون قهوهخانهها و ایوانها و سقفهای خانههای اعیان را برازنده با کاربریهای اجتماعی _ فرهنگی هر یک از فضاهای این بناها، با صورتها و پیکرههای پهلوانان و صحنههای رزمی و بزمی نقاشی میکردند و میآراستند.
معماری بناهای شمایل نشان، انگارههایی از واقعیتهای تاریخی _ دینی و داستانهای اسطورهای _حماسی فرهنگ ایرانزمین را در پیشگاه و نظر بینندگان نسلها در توالی زمان مجسم میسازد. بنا بر تماشا کیپنبرگ شمایلنگاری توصیفی از چگونگی قرائت تصاویر حاضر در فرهنگها به کمک خود تصاویر است. شمایل نگاری ما را قادر میسازد که بر این اساس، وجوه کشف ناشده روح ملی و جهانبینی را بازسازی کنیم.
به بجز آذینهای گیاهی و کتابهای و شمایلی، آذینهای دیگری نیز در معماری سنتی ایران به سمت کار رفتهاند، که نشانگر آرمانهای فرهنگی _دینی مردم جامعه مسلمان ایران هستند. برای مانند معماران تزئینی برای جلوهگر ساختن هستی خداوند و آرم دادن مظهری از او در بناهای مقدس، از شیوههای گوناگون نقشپردازی در هنر معماری تزئینی بهره میجستند.
همچنین باب فرهنگ اسلامی، گنبد را مظهر آسمان و پایههای گنبد را مظهر زمین میپندارند. بورکهارت از گنبد و پایه چهارگوش نگهدارنده آن و مقرنسهای میان گنبد و پایهها، توجیهی بدیع و زیبا دارد. میگوید:«آسمان با حرکتهای اسم حلقه بیشمار و زمین با جهات چهارگانه بسان است. بنابراین، مقرنسها با شکل کندو وارشان گنبد را که نمادی است از آسمان، به پایهها که نمادی است از زمین، میپیوندد و حرکت آسمانی را در انتظام خاکی منعکس میکند. همو آرام و بیتحرکی کعب گنبد را باب معماری جایگاههای مقدس، مظهر و نماد کمال و یا حالت ثبات و بیزمانی جهان معنا میکند.
معماران سنتی در گزینش شکلهای طبیعی برای نقشینه کردن بناها رسالت بااهمیت و بزرگی در جلو فرهنگ و دین از سویی و مردم جامعه از سوی دیگر احساس میکردند. آماج و آرمان این هنرمندان دیندار و باورمند این بود که با نقش و نگارهایی که بر در و دیوار بناها مینشانند، پیوندی میان جهان ناسوتی یا خاکی و جهان لاهوتی یا معنوی برقرار کنند و از این راه رابطهای میان مردم جامعه و نیروهای مقدس مینوی و ربانی و مقربان بارگاه الهی پدید آورند. از این رو، شکلها و نقشهای گیاهان، جانوران، جامدات و اجرام سماوی را غالبا بر اساس مفاهیم نمادی ویژه آنها در فرهنگ و جامعه برمیگزیدند و باب معماری به کار میبردند. درک لسان رمزی این نقشها و دریافت معانی و مفاهیم آنها بسیار دشوار و تنها برای شماری از فرهنگواران و دینداران جامعهای که این نقشها در فرهنگ آن جامعه معنا گرفته، ممکن و میسر بود.

کاشی کاری
کاشیکاری یکی از روشهای دلپذیر تزئین معماری در تمام سرزمینهای اسلامی است. تحول و توسعه کاشی ها از عناصر خارجی کوچک رنگی در نماهای آجری آغاز و به سمت پوشش کامل بنا در آثار قدیمی قرون هشتم و نهم هجری انجامید. در سرزمینهای غرب آفاق اسلام که بناها اساسا سنگی بود، کاشی های درخشان رنگارنگ بر روی دیوارهای سنگی خاکستری ساختمانهای سده دهم و یازدهم ترکیه، تأثیری کاملا متفاوت اما همگون و پر احساس ایجاد می کردند.
بجز مهم کاشی، لعاب است. لعاب سرسری شیشه بسان است که دو عملکرد دارد: تزیینی و کاربردی. کاشی های لعاب صلابه نه تنها باعث غنای سطح  معماری مزین به سمت کاشی می شوند بلکه به سمت عنوان عایق دیوارهای ساختمان در برابر رطوبت و آب، عمل می کنند.
حرف دو سده پس از ظهور اسلام در منطقه بین النهرین شاهدی بر رواج صنعت کاشیکاری نداریم و تنها در این زمان یعنی اواسط قرن سوم هجری، هنر کاشیکاری احیا شده و رونقی مجدد یافت. باب حفاری های شهر سامرا، پایتخت عباسیان، بین سالهای 836 حرف 883 میلادی بخشی از یک کاشی چهارگوش چندرنگ لعابدار که طرحی از یک پرنده را در بر داشته به دست آمده است. از جمله کاشی هایی که توسط سفالگران شهر سامرا پدیدآوری و به کشور تونس صادر می شد، می استطاعت به تعداد صد و پنجاه کاشی چهارگوش چند رنگ و لعابدار اشاره کرد که هنوز در اطراف بالاترین قسمت محراب مسجد جامع قیروان قابل مشاهده اند. احتمالا بغداد، بصره و کوفه مرکزها پدیدآوری محصولات سفالی در دوران عباسی بوده اند. صنعت سفالگری عراق در دهه پایانی سده سوم هجری رو به سمت افول گذاشت و تقلید از تولیدات وابسته به پایتخت در بخش های زیادی از امپراتوری اسلامی مانند راقه در سوریه شمالی و نیشابور در شرق ایران ادامه یافت. باب همین دوران، یک بین مهم ساخت کاشی های لعابی در زمان خلفای فاطمی در فسطاط مصر تأسیس گردید.
نخستین نشانه های کاشیکاری حرف سطوح معماری، به حدود واحد زمان ( 450 ه.ق باز می گردد که نمونه ای از آن بر مناره مسجد جامع دمشق ب

خرید این محصول

پاورپوینت-شیوه های معماری اسلامی- در 50 اسلاید-powerpoin-ppt

خرید این محصول

» :: پاورپوینت-شیوه های معماری اسلامی- باب 50 اسلاید-powerpoin-ppt

در معماری ایرانی، با وجود خصایلی برای‌اینکه تناسب و زیبایی سر درها و گنبدها و ایوان‌ها خصلتی که بیشتر شایستهٔ بررسی است اصل معماری ایرانی و منطق ریاضی و عرفانی آن است. درونگرایی و انحراف معماران آریایی به سوی حیاط‌ها، پادیاوها، گودال باغچه‌ها، هشتی‌ها و کلاه فرنگی‌ها که شبستان‌ها را گرداگرد خود گرفته است، از دیرباز جزء منطق ایرانی بوده است.

سابق از این که  صفت جمشید  ساخته شود، صدها درگاه  و خوابگاه  با ستون‌های چوبی و سنگی در سراسر آفاق متمدن آن روز اسم شده بود، ولی نخستین بار در تخت جمشید می‌بینیم که ستون‌ها تا آخرین حد ممکن از هم فاصله گرفته‌اند با این که در بعضی از معابد کهن خارج از ایران (مثلاً مصر) فاصلهٔ دو ستون چیزی نظیر قطر آن‌ها بلکه اندکی کمتر است.

معمار ایرانی توانست وسیع‌ترین دهانه‌ها را حرف کست افزود پیمون‌ها به وجود بیاورد و آرایش‌های الوان و سرگرم‌کننده خلق کند؛ به گونه‌ای که ساختمان دو اشکوب به اندازه‌ای از هم دور شده که گویی اشکوب زیری بعدها بر آن افزوده شده است.

از امتیازات معماری ایرانی این است که ابداً از مکان هندسی همگن برای تن‌پوش استفاده نشده و از اصطلاحات و نام  چفدها(قوس) و طاق‌ها و گنبدها در زبان فارسی پیداست که بیشتر به سمت شکل بیضی و تخم پرنده و بات (بیز) توجه داشته‌اند. [۱]

ضرورت پیمون باب معماری ایرانی [ویرایش]

پیمون نه عزب در اطلس و اندازهٔ پایه‌ها و ستون‌ها در عرض و طول اتاق‌ها و راهروها اثر دارد، بلکه حالت در و پنجره و نسبت بین آن‌ها را نیز معین می‌کند و پس از همه در پوشش درگاه‌ها، ایوان‌ها، طاق‌ها و گنبد خانه‌ها تأثیر دارد. این تأثیر آن جا آشکار می‌گردد که استاد ایرانی می‌تواند حرف تضمین کافی با کاربرد پیمون کست افزود، طرح و محاسبه و اجرای آن را در آن واحد انجام دهد؛ بدون این که نا استواری به وجود بیاید. [۱]

سبک‌شناسی معماری ایران

پیش از اسلام

• شیوه ایرانی تا سده چهارم پیش از میلاد، شامل:
  • شیوه پیش پارسیحرف سده هشتم پیش از میلاد، مثال  چغازنبیل
  • شیوه مادیسده هشتم حرف ششم پیش از میلاد
  • هخامنشیانسده ششم حرف سده چهارم پیش از میلاد، که ظهور آن باب شهرهای دیدنی که برای مدیریت و سکونت استفاده شد (همانند  تخت جمشید، شوش، اکباتان)، (معبدهایی که برای بندگی و همایشهای اجتماعی ساخته شده‌اند (همانند معابد زرتشتی)، و آرامگاه‌هایی که برای احترام به پادشاهان منقرض شده استفاده شده است (همانند آرامگاه  کوروش کبیر)
• عشوه پارتی سده چهارم پیش از تولد تا صدر اسلام، که شامل طرحهای پایین می‌شود:
  • دوره سلوکیانحاوی معبد آناهیتا، ستونهای  خورهه
  • اشکانیانارگ کهن نسا
  • ساسانیانمثال: قلعه دختر، اسم کسری ، بیشاپور، کاخ سروستان

پس از اسلام[ویرایش]

• عشوه خراسانی (صفاریان، طاهریان، غزنویان و...) از ابتدای سده چهارم هجری شمسی تا پایان قرن چهارم؛ مثال: مسجد جامع نائین، مسجد جامع اصفهان
• شیوه رازیقرن پنجم تا اول قرن هفتم (قرن یازده میلادی تا حمله مغول) که شامل روشها و ابزارهای دوره‌های پایین می‌شود:
  • سامانیان: مثال: تربت اسماعیل سامانی
  • غزنویانمثال: برج گنبد قابوس
  • سلجوقیانبرج‌های خرقان
  • خوارزمشاهیان
• شیوه آذری(ایلخانیان و تیموریان) از آغاز سده هفتم تا اول قرن دهم، مثالها:  سلطانیه، ارگ تبریز، سجده‌گاه تام ورامین ، مسجد گوهرشاد، مسجد بی‌بی بانو  در سمرقند، مقبره عبدالصمد اصفهانی، گور پادشاه ، سجده‌گاه جامع یزد ، منارجنبان
• شیوه اصفهانی(صفویان، افشاریه، زندیه و قاجاریه) از آغاز قرن دهم تا اواسط دوران قاجاریه؛ مثال چهل تیرک ، عالی قاپو، سجده‌گاه آقابزرگ ، کاشان، مسجد شاه، سجده‌گاه مراد لطف‌الله ،
• معماری معاصر(پهلوی، بعد از  انقلاب ۱۳۵۷) از اواسط دوره قاجاریه حرف کنون

از شش عشوه معماری ایران تاخت شیوه پارسی و پارتی مربوط به پیش از اسلام و چهار شیوهٔ دیگر مربوط به دوره اسلامی می‌باشد. غربی‌ها برای شیوه‌های اسلامی نام‌هایی را به سمت کار می‌برند مانند شیوه‌های  اموی و عباسی.

سی و سه جسر

سجده‌گاه نصیرالملک

پل معلق آمل

پرهیز از بیهودگی

اگر در کشورهای دیگر، هنرهای وابسته به معماری مانند نگارگری (نقاشی) و سنگتراشی، پیرایه (آذین) بشمار می‌آمده، در کشور ایران هرگز اینگونه نبوده‌است. بند سازی  با گچ و کاشی و خشت و آجر و به فرموده خود معماران،  آمود و اندود، افزون‌تر بخشی از پیشه بنیادی ساختمان است. ار نیاز باشد در زیر پوشش  آسمانه (سقف) پنام (عایق) ی در جلو تف و سرما ساخته شود یا  تفکیک  بنا که ناگزیر پرپیمانه است و نمی‌تواند به سمت دلخواه معمار کوتاهتر شود، تنها با افزودن  کاربندی می‌توان آنرا کوتاهتر و باندام و مردم‌وار کرد. اگر ارسی و روزن با چوب الا گچ و شیشه‌های حقیر و رنگین گره سازی می‌شود برای این است که در پیش آفتاب تند و گاهی سوزان، پناهی باشد تا چشم را نیازارد و اگر  گنبدی از تیزه (معماری ایرانی) تا پیشکار  با کاشی پوشیده می‌شود عزب برای زیبایی نیست. ازاین‌گذشته باید واژه زیبا را به سمت معنای زیبنده بودن و تناسب داشتن که ریشه در معنای هستیانه هنر دارد گرفت و نه قشنگی و جمال کور و برخاسته از احساسات شرطی شده. [۲]

اصول پویا در معماری گذشته ایران

معماری ایران'معماری در ایران افزون از ۶۰۰۰ سال تاریخ پیوسته دارد، ید کم از ۵۰۰۰ق. م معماری هر چاه باشد سازنده و سامان دهندهٔ فضای تعیش انسان است. آرزو ادراک گذشته و آموختن ثانیه گوهر اساسی  معماری پیش ، یعنی فضاست، چیزی که دیگر زمان نمی‌شناسد و فضای شهرنشین  واجد همین اصل اساسی است.

انحراف اجتماعی و معماری

عامل حقیقی یگانگی و هماهنگی  معماری پیش ایران  در انحراف و اعتقادهای مذهبی نهفته‌است. گرایش‌های مذهبی که آسه حقیقی آن احدیت و وحدانیت است.

فرهنگ اصول حاکم و پویا

فرهنگ در برهان قاطع به معنی بیرق و اندیشه و عقل، ادب و بزرگی و سنجیدگی آمده‌است. ابداً هنرمند مسلمانی از ارث پیشینیان بی بهره نمانده‌است. سخن از سنت، سخن از اصول تبادل ناپذیری است با منشأ هوایی و سخن از کاربردشان در مقاطع مختلفی از زمان و مکان. [۳]

اساس نظم و یگانگی

آراستگی جهان بود الهام بخش  معماران ایران ارض  بوده و معماری اصیل سعی داشته به سمت فضای زیست آدم نظم دهد. [۴] معماری ایران تجلی وحدت در کثرت و اهتمام برای رسیدن به یک وحدت در عالم بسیاری است و با اتخاذ اجزاء بر اساس نظم صورت می‌گیرد. [۵]

شرعیات ورودیها

فضای در  به آغاز یک آخشیج کل نسبت به سایر  فضاهای معماری گذشته ایران از اصول و ویژگی‌های خاصی برخوردار است. بازده و نقش اصلی در  در  هر فضای محصور، تأمین یک ارتباط قابل بازدید بین درون و بیرون آن فضاست و لذا متناسب با خصوصیات کارکردی و کالبدی آن طراحی ساخته شود. گاهی سر در و فضای ورودی برخی از بناهای بزرگ عمومی نقش نشانه و نماد شهری را پیدا می‌کرد. (سر باب ورودی مسجد تام یزد) [۶]

حیاط (فضای باز)

حیاط، فضایی مرکزی با انتظام هندسی، درون نگر پیوسته حرف فضاهای اطراف، محور سازماندهی، سرگشوده، بر گرفته از باغ که تعاملی تنگاتنگ با اقلیم دارد. [۷]جایگاه حیاط مرکزی پیوسته مجسم‌سازی بخش اصول نظم فضایی و وحدت آفرین است. [۸]

نیارش و هندسه

در این معماری پیمون با عنایت به سمت جانگداز و فضاهای مقصود، باعث تنظیم ابعاد و اندازه هاست و هندسه راهنمای  معماری در تأمین تناسب و هماهنگی اصولی. شیوه های شهرسازی معماری اسلامی معماری و شهرسازی جغرافیای معماری شهرسازی اسلامی معماری شهرسازی معماری در جهان اسلام

amir سه‌شنبه 13 تیر 1396 ساعت 09:55