هنر ایران در پیمان هخامنشیان عمدتا بر پایه ی بزرگداشت مقام پادشاهان این آل استوار بوده است. هنر این عصر ترکیبی است از هنر اقوام گوناگونی که تابع پارسیان بوده اند و هخامنشیان با بهره گیری مناسب از این هنرهای مختلف و ریختن کلیه جلوه های هنری اقوام و ملل جوراجور باب یک قالب به هنر خود اعتلا بخشیده اند. اضافه بر بزرگداشت شاهان، اجرای مناسک و آیین زرتشتی نیز از مظاهر اصلی هنر در این دوره است که انگیزه ایجاد نوعی سمبولیسم هنری در رد هنری هخامنشیان شده است. از دیگر حضور های هنری این دوره رواج هنر کنده کاری، حجاری، پیکر تراشی، فلزکاری، کاشی سازی و قالی بافی است . آثار برجا مانده عمق پیشرفت هنرمندان ایرانی را در این رشته های هنری به سمت تصویر می کشند. پرتره برجسته های تخت جمشید نیز در زمره ی گنجینه ی صناعت دوره هخامنشی به شمار می روند که تمام یک مجموعه ای از تصاویر غنی و نقوش دوران هخامنشی را به سمت نمایش می گذارند و علاوه بر ثانیه گویای بسیاری از آداب و رسوم رایج باب دربار هخامنشی اند.
باب پرتره برجسته های تخت جمشید صحنه هایی از مراسم و مناسک رایج باب پایتخت شاهان هخامنشی بود دارد که عموما پیکره ی پادشاه، کانون اصلی هر صحنه است.