فروش فایل ,دانلود فایل,خرید فایل,دانلود رایگان فایل,دانلود رایگان

فروش فایل ,دانلود فایل,خرید فایل,دانلود رایگان فایل,دانلود رایگان

فروش فایل ,دانلود فایل,خرید فایل,دانلود رایگان فایل,دانلود رایگان

فروش فایل ,دانلود فایل,خرید فایل,دانلود رایگان فایل,دانلود رایگان

پاورپونت درباره ی مخدر ها


» :: پاورپونت درباره ی مخدر ها
مخدرها

واژه مخدر برای توصیف ماده‌ها اگزوژن یا ساختنی به سمت کار می جدول که بطور اختصاصی به گیرنده های مخدری متصل شده و اثرات آگونیستی (شبیه مورفین) ایجاد می کنند.

مخدرها در ایجاد بدون دردی بدون از بین رفتن حس لامسه، درک عمقی یا هوشیاری منحصر به سمت فرد می باشند

مکانیسم ادا مخدرها

مخدرها ادا اندورفین (مخدرهای اندوژن) را تقلید می کنند که انگیزه فعال نمودن جهاز تعدیل درد می گردند. (کاهش حساسیت به اسم دردناک).

ایز اصلی فعالیت گیرنده های مخدری کاهش انتقال عصبی بوده که بیشتر از طریق افسار آزاد سازی واسطه های عصبی نوروترانسمیتر ها ( استیل کولین، نوراپی فریه و ...) است.

جدول 1. آگونیست های مخدری مورد استفاده بالینی و مقایسه توان آنها:

 


Drug                       Relative Potency

Morphine                                   1                Meperidine                              0.1

Fentanyl                                75-125

Sufentanil                               500-1000          

  ALfentanil                               10-25

Remifentanil                                250          


گیرند های مخدر


•گیرنده های مخدری به گیرنده های مو، دلتا و کاپا اشکوبه بندی می گردند (جدول2).
•گیرند های مو یا مورفین _ اجابت عمدتا مسئول بی دردی باب سطح حرام‌مغز و بالاتر از نخاع می باشند. اندیشه می شود که فعال شدن یک زیر گروه از گیرنده های مو(1µ) باعث بیدردی گشته در حالی که گیرنده های 2µ اسم هیپوتانسیون، برادیکاردی و وابستگی فیزیکی می باشند.


آگونیست های مخدر


آگونیست های مخدری، مورفین، مپریدین، فنتانیل، سوفنتانیل، آلفنتانیل و رمی فنتانیل را شامل می شود.


مورفین



مورفین باعث بی دردی، سرخوشی((Euphoria ، آرامبخشی و کاهش توانایی مرکزیت در آدم می شود. با اینکه علت ابداع عامل درد از بین نمی رود اما مورفین آستانه درد را افزایش داده و احساس تحریک را تعدیل نموده و الم را افت می دهد.

دردهای ابهام‌آمیز و بلاوقفه بهتر از دردهای تیز و متناوب توسط مورفین تسکین باده شوند. و پرتره مسکن های غیر مخدری در برابر دردهای ناشی از احشاء ، به همان اندازه دردهای عضلات اسکلتی و مفصل‌ها و ساختمانهای پوستی موثر است. هنگامی که مخدرها قبل از آنکه تحریک المبار رخنه دهد، تجویز گردند، بی دردی چشمگیرتر است( یعنی بی دردی پیشگیرانه Preemptive Analgesia). این یک توجه بجاست که پیش از تحریک بحرانی جراحی، به سمت بیمار مخدر تجویز گردد. اما در درگذشت درد، تجویز مورفین ممکن است منجر به عدم آرامش گردد تا سرخوشی.