واژه مخدر برای توصیف مادهها اگزوژن یا ساختنی به سمت کار می جدول که بطور اختصاصی به گیرنده های مخدری متصل شده و اثرات آگونیستی (شبیه مورفین) ایجاد می کنند.
مخدرها در ایجاد بدون دردی بدون از بین رفتن حس لامسه، درک عمقی یا هوشیاری منحصر به سمت فرد می باشند
مکانیسم ادا مخدرها
مخدرها ادا اندورفین (مخدرهای اندوژن) را تقلید می کنند که انگیزه فعال نمودن جهاز تعدیل درد می گردند. (کاهش حساسیت به اسم دردناک).
ایز اصلی فعالیت گیرنده های مخدری کاهش انتقال عصبی بوده که بیشتر از طریق افسار آزاد سازی واسطه های عصبی نوروترانسمیتر ها ( استیل کولین، نوراپی فریه و ...) است.
جدول 1. آگونیست های مخدری مورد
استفاده بالینی و مقایسه توان آنها:
Drug Relative Potency
Morphine 1 Meperidine 0.1
Fentanyl 75-125
Sufentanil 500-1000
ALfentanil 10-25
Remifentanil 250
آگونیست های مخدر
آگونیست های مخدری، مورفین، مپریدین، فنتانیل، سوفنتانیل، آلفنتانیل و رمی فنتانیل را شامل می شود.
مورفین
مورفین باعث بی دردی، سرخوشی((Euphoria ، آرامبخشی و کاهش توانایی مرکزیت در آدم می شود. با اینکه علت ابداع عامل درد از بین نمی رود اما مورفین آستانه درد را افزایش داده و احساس تحریک را تعدیل نموده و الم را افت می دهد.
دردهای ابهامآمیز و بلاوقفه بهتر از دردهای تیز و متناوب توسط مورفین تسکین باده شوند. و پرتره مسکن های غیر مخدری در برابر دردهای ناشی از احشاء ، به همان اندازه دردهای عضلات اسکلتی و مفصلها و ساختمانهای پوستی موثر است. هنگامی که مخدرها قبل از آنکه تحریک المبار رخنه دهد، تجویز گردند، بی دردی چشمگیرتر است( یعنی بی دردی پیشگیرانه Preemptive Analgesia). این یک توجه بجاست که پیش از تحریک بحرانی جراحی، به سمت بیمار مخدر تجویز گردد. اما در درگذشت درد، تجویز مورفین ممکن است منجر به عدم آرامش گردد تا سرخوشی.