تفسیر آزمایش خون
1 - RBC : اختصاری کلمه سلول قرمز دم است. این سلولهای
آل یا همان گلبولهای قرمز، در واقع اصلیترین قسمت خون و عامل رنگ قرمز آن
هستند. خود این رنگ قرمز به دلیل بود مادهای به نام هموگلوبین است که کمک میکند
گلبول قرمز، اصلیترین وظیفه خویش یعنی حمل و شیرینی اکسیژن و دیاکسیدکربن را انجام
دهد. به کوه طور خلاصه میشود گفت گلبولهای قرمز وسیله آبستنی و نقل اکسیژن از ریه به
بقیه سلولهای بدن هستند.مقادیر طبیعی: آشکار ۷/۴ حرف ۱/۶ میلیون در هر میکرولیتر
خون. این عدد برای خانمها مقداری کمتر و در کودکان مقداری افزونتر است .
2- HCT
: اندازه تراکم گلبول قرمز خون ( RBC)
رو نشون باده ده که اسم ان هماتو کریت می باشد که اندازه نرمال آقایان 41 الی 51
درصد و در خانوم ها 36 الی 45 درصد و در نوزادان 50الی 62 درصد باده باشد. که افت آن
نشان دهنده ی کم خونی باده باشد... محدوده بیم : HCT بالاتر از ۶۰ درصد و پایینتر از ۱۵ درصد باید باعث نگرانی پزشک
شود.
3- MCV : نشاندهنده ی میانگین حجم گلبول های قرمز می باشد واحد ثانیه فمتولیتر است و مقدار نرمال ثانیه 80 الی 96 فمتولیتر می باشد که ار از این کرانه کمتر باشد یعنی گلبول قرمز از نظر پیمانه کوچکتر از حد نرمال است که به آن میکروسیت گویند و دلیلش بازهم باده تونه کاهش هموگلوبین باشه واگر از این رقم افزونتر باشه یعنی پیمانه ی گلبول های قرمز بزرگتر از کرانه نرماله که دلیلش می تونه افزایش هموگلوبین باشه
4- MCH : میانگین هموگلوبین باب سلول را گویند که واحد ان پیگو گرم است و میزان نرمال 27 الی 33 می باشد که باز هم اگر کمتر از این رقم باشد نشان دهنده ی کاهش هموگلوبین که کم خونی است باده باشد
5- MCHC : میانگین غلظت هموگلوبین باب سلول را گویند که رنج نرمال ان از 33 الی 36 می باشد که رقم بدست اماده اگر از این مقدار کمتر باشد نشاندهنده ی کاهش هموگلوبین الا کم خونی و اگر از این کرانه بیشتر باشه آماج ی افزایش هموگلوبین است
کلن باب قید کم خونی ها پزشک اندیکس هایی که در بالا ذکر شد رو آلامد تماشا داره و کاهش هر کدام از انها می تواند نشان دهنده ی اقل خونی یا همان انمی باشد که اقل خونی ها اشکال مختلفی دارند که پزشک باید نوع کم خونی را تشخیص دهد مثلن در اقل خونی مینور MCHC و MCHو HB HTC MCV کاهش می یابند
6- احتساب WBC : که نشاندهنده ی تعداد سلول های آق بدن می باشد. مقادیر طبیعی: در بزرگسالان و بچههای بالاتر از ۲ سال میزان گلبولسفید بین ۵ تا ۱۰ هزار در هر میلیلیتر خون اسم است . محدوده خطر: WBC کمتر از ۲۵۰۰ و بیشتر از ۳۰۰۰۰ هر کدام نشاندهنده بیماریهایی هستند که میتوانند گاهی بحرانی باشند .مسمومیت با مادهها مخدر
شایعترین انگیزه مرگ و میر مسمومیتها در بیمارستانهای کشور مرتبط به مسمومیت با مواد مخدر است. چون مسمومیت با مواد مخدر ممکن است سبب دپرسیون تنفسی و آپنه و آسیب هیپوکسیک مغزی کند.
کلمه Opium از لغت یونانی Opus به معنای عصاره گرفته شده است و به طور اختصاصی به آب نوعی گیاه به نام Papaver somniferum اطلاق میگردد.
واژه Opiate به قید آلکالوئیدهای طبیعی که از Opium استخراج میشوند اطلاق میگردد.
واژه اوپیوئیدها (Opioids) به قید انواع مصنوعی (سنتتیک) و طبیعی داروها که اعمال شبه مورفینی دارند یا اینکه اثرات خود را به سمت خواهشگر رسپتورهای اوپیوئید اعمال میکند ، گفته می شود.
انواع سمها یا داروهای مخدر
Agonists:
Buprenorphine
Codeine (dimethylmorphine)
Dextromethorphan
Diphenoxylate
Fentanyl
Heroin (diacetylmorphine)
Meperidine (pethidine)
Methadone
Morphine
Paregoric
Pentazocine (Talwin)
Peropoxyphene
Tramadol
Hydromorphone
Oxycodone
Antagonists:
Naloxone (Narcan)
Naltrexone
Nalmefene
Mixed Agonists-Antagonists:
Pentazocine (Talwin)
تظاهرات بالینی مسمومیت حرف اوپیوم
هر بیمار که حرف تریاد (علائم سه گانه)
دپرسیون CNS و دپرسیون تنفسی و مردمک میوز به اورژانس احاله کند اولین تشخیص برای وی مسمومیت با مواد تخدیرکننده مطرح میشود. به عبارتی در مسمومیت حرف مواد تخدیرکننده هر سه علامت بالا یا برخی از آنها دیده میشود.
دپرسیون CNS یعنی :افت سطح هوشیاری از خوابآلودگی تا Deep Coma
دپرسیون تنفسی: آغاز کاهش rate تنفسی (زیر 12 عدد در دقیقه) شروع میشود و سپس جرم جاری (Tidal Volume) کاهش مییابد. در موردها شدید یا عدم درمان مناسب ایست تنفسی (آپنه) به اتفاق میپیوندد.
آنچه که سبب مرگ یا سکل مغزی دائم در بیمار میگردد مرتبط به سمت دپرسیون تنفسی است نه دپرسیون CNS به عبارتی هیپوکسی ناشی از دپرسیون تنفسی علت اصلی بیشتر موارد ارتحال و میر ناشی از مسمومیت با مواد مخدر میباشد.
واژه مخدر برای توصیف مادهها اگزوژن یا ساختنی به سمت کار می جدول که بطور اختصاصی به گیرنده های مخدری متصل شده و اثرات آگونیستی (شبیه مورفین) ایجاد می کنند.
مخدرها در ایجاد بدون دردی بدون از بین رفتن حس لامسه، درک عمقی یا هوشیاری منحصر به سمت فرد می باشند
مکانیسم ادا مخدرها
مخدرها ادا اندورفین (مخدرهای اندوژن) را تقلید می کنند که انگیزه فعال نمودن جهاز تعدیل درد می گردند. (کاهش حساسیت به اسم دردناک).
ایز اصلی فعالیت گیرنده های مخدری کاهش انتقال عصبی بوده که بیشتر از طریق افسار آزاد سازی واسطه های عصبی نوروترانسمیتر ها ( استیل کولین، نوراپی فریه و ...) است.
جدول 1. آگونیست های مخدری مورد
استفاده بالینی و مقایسه توان آنها:
Drug Relative Potency
Morphine 1 Meperidine 0.1
Fentanyl 75-125
Sufentanil 500-1000
ALfentanil 10-25
Remifentanil 250
آگونیست های مخدر
آگونیست های مخدری، مورفین، مپریدین، فنتانیل، سوفنتانیل، آلفنتانیل و رمی فنتانیل را شامل می شود.
مورفین
مورفین باعث بی دردی، سرخوشی((Euphoria ، آرامبخشی و کاهش توانایی مرکزیت در آدم می شود. با اینکه علت ابداع عامل درد از بین نمی رود اما مورفین آستانه درد را افزایش داده و احساس تحریک را تعدیل نموده و الم را افت می دهد.
دردهای ابهامآمیز و بلاوقفه بهتر از دردهای تیز و متناوب توسط مورفین تسکین باده شوند. و پرتره مسکن های غیر مخدری در برابر دردهای ناشی از احشاء ، به همان اندازه دردهای عضلات اسکلتی و مفصلها و ساختمانهای پوستی موثر است. هنگامی که مخدرها قبل از آنکه تحریک المبار رخنه دهد، تجویز گردند، بی دردی چشمگیرتر است( یعنی بی دردی پیشگیرانه Preemptive Analgesia). این یک توجه بجاست که پیش از تحریک بحرانی جراحی، به سمت بیمار مخدر تجویز گردد. اما در درگذشت درد، تجویز مورفین ممکن است منجر به عدم آرامش گردد تا سرخوشی.